« نوروز نامه »
(1)
خانه را می تکانیم
اتاق ها را
سقف ها را
روی بند رخت
آویزی از خانه های وارونه است
دلم را
خودم را
در کجای این بند بیاویزم؟
******
(2)
تخته فرش های منقوش
از دیوار بالا رفته اند
خود را
از ساختمان آویزان کرده اند
بر دیوارهای شهر
نقش وارونه ای از طرح سلیمان است
*****
برای آمدن عید
شهر دارد وارونه می شود